WILDERNIS VAN VERBINDINGEN / 81

Nog maar een gedicht uit deze serie. Voorbarig, natuurlijk, want de opnamen zijn pas eind van deze maand en mijn website is nog niet in de lucht, maar goed, ongeduld is mijn eerste ondeugd.

En tel niet meer de nachten
of nachten dat niet en niet
de weken meer, maar maanden
en jaren wellicht, een grond
betredend, aan vergeten
rijk, waarin herinnering
is inbegrepen. - Niet
verontrustend meer als op-
rukkend geschut de regen
in de verte, maar gelukkig

makend van rust dat water
invreet in het open raam, zo
huiselijk en zo concreet. - Was
ik toch altijd trouw aan wat ik
in je zag en mij daarvan be-
wust, o naar onsterfelijkheid
hongerende jonge vrouwen - maar
in het gras schittert de dauw
inmiddels van een dieper
blauw dan de vergeet-mij-nieten.


1986