Bedauwde ochtend na de nacht
dat de maan op haar nabijst
van de aarde was, haar gestalte
eenvijfde maal groter dan gewoon.
Supermaan of supermoon.
Vredig had zij haar licht tussen
de bomen geworpen, zwarte
slagschaduwen toverend. En
in de stilte van al dit schoon
had ik haar bezworen de zeeën
en hun golven met rust te
willen laten en de aardplaten
bijeen maar ik wist niet of
zij mij had willen aanhoren
maart 2011 (ongepubliceerd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten